Jenny,en meer

Gepubliceerd op 15 juli 2020 om 13:30

Jenny, en meer.

We hebben wel weer een heftige tijd achter de rug, er is weer genoeg te vertellen, het begon met een telefoontje van de dierenarts dat er een jonge uil was binnengebracht en of wij misschien…… ja natuurlijk wel, vooral Peter is helemaal gek van uilen dus binnen de 5 minuten zaten we in de auto, het bleek een beeldschone jonge ransuil te zijn die door goed bedoelende mensen was gevonden en naar de dierenarts gebracht, zo jammer want zo n dier red zich echt wel en de ouderdieren hebben beslist in de buurt gezeten, helaas denken mensen dat ze het juist goed doen om zo n dier te redden net zoals zo vaak bij jonge reeën gebeurt, niet doen, laat ze met rust, ze horen in de natuur. Maar goed deze was er en had hulp nodig, het is allemaal goed gekomen en ik zal er een extra blog aan wijden.

Ik volg op internet verschillende Hongaarse stichtingen en bij eentje had ik maanden geleden al een triest verhaal over een heel oude Duitse herder gelezen, er werd opvang voor gezocht, ze was van een  oude vrouw die erg arm was en naar het verpleeghuis werd gebracht, ze had amper geld voor zichzelf gehad en voor de hond was er dus ook niet meer als af en toe een stukje witbrood  overgebleven, het gevolg een bijna verhongerde hond, er werd opvang gezocht voor de hond en terwijl ik zat te denken dat wij dat misschien moesten doen had zich  al iemand aangemeld, prima want we willen echt zo langzaamaan wel minderen met opvangen, maar helaas blijkt achteraf dat ze van de een naar de ander is geschoven en nergens mocht ze blijven, ze is oud en plast af en toe in huis en heeft enorme verlatingsangst waardoor ze af en toe gewoon paniekaanvallen krijgt, het is dus niet echt een gemakkelijke hond , lief dat is ze wel, super lief zelfs.

Toen ik las dat ze weer weg moest was het duidelijk, ik heb de stichting gelijk gemaild en een paar dagen later was Jenny bij ons, ze is erg oud ,hoe oud weten we niet want ze had geen entingsboekje en geen chip, waarschijnlijk is ze nog nooit ingeënt geweest, ze zal zo rond de 12 jaar zijn vermoeden we.  Ze mag lekker in de woonkamer zodat ze ons steeds kan zien en ze niet steeds angst voor het alleen zijn hoeft te hebben, met de andere honden gaat het prima , na eerst kennis te hebben gemaakt laten ze haar met rust, ze hebben blijkbaar door dat ze dat nodig heeft.

Tot zover dus alles redelijk naar wens tot madam besloot de benen te nemen, ze liep nog geen 5 minuten alleen in de tuin waar nog nooit een hond is uitgekomen of ze had het hek geforceerd, eerlijkheid halve moet ik er wel bij zeggen dat dat hek zijn beste tijd heeft gehad maar het functioneerde nog prima, Jenny had  met haar gammele gebit gewoon de onderste lat losgetrokken en was weg, we konden het echt niet geloven, eerst de tuin nog 3 keer doorgezocht want daar zou ze toch vast nog ergens zijn, nou niet dus, we hebben zoveel ruimte en bos om ons heen dat toen de paniek echt toesloeg, en beroerd genoeg had roepen en fluiten ook geen zin want ze is hartstikke doof, eerst een stuk het bos door, het was ook al 8 uur in de avond en dat hielp ook niet echt om kalm te blijven, geen Jenny te vinden, vervolgens in de auto gesprongen en alle kanten op maar nog steeds niets, het dorp door , niets, inmiddels was het pikkedonker en had het geen zin meer om te zoeken, geslapen hebben we natuurlijk niet en we hadden kramp in de maag van ellende, s morgens vroeg bij het eerste glimpje daglicht weer in de auto en weer het bos door, geen Jenny te bekennen, en zo ging het de hele dag door, om het uur de auto in en rondzoeken en iedereen vragen, inmiddels troffen we verschillende mensen die haar gezien hadden in het dorp, dat gaf enige opluchting, ze was in ieder geval in de bewoonde wereld en zwierf niet door de vele hectare bos achter ons huis waar ook nog eens geregeld honden door jagers worden doodgeschoten, maar ondanks dat ze gezien was konden wij haar niet vinden en het was inmiddels een graad of 36, zo bloedheet en zo droog overal dat ik bang was dat ze uit zou drogen of een hartaanval zou krijgen, echt de ergste horror scenario’s spelen op zo n moment door je hoofd en probeer dan maar kalm te blijven, inmiddels wist bijna  iedereen in het dorp wel dat we op zoek waren maar helpen deed het niet, en zo werd het weer nacht en weer  slapeloze ellende, de volgende ochtend weer het zelfde verhaal, weer het dorp door en weer vragen zodra we iemand zagen, om half 6 in de ochtend is hier al wel actie in het dorp en bij de eerste de beste was het bingo, ja hoor zeker wist hij waar de hond was, ze was al sinds gistermorgen bij een familie in ons dorp en die hadden haar op facebook  gezet met de vraag of iemand wist van wie ze was en dat het een zielige oude hond was, ik houd niet van facebook en wil er ook niet aan maar wat waren wij blij met facebook op dit moment, we konden echt wel janken van opluchting, maar wat een hond, waar wij wel honderd keer bij dat huis voorbijgereden zijn lag zij lekker bij te komen met een hapje eten bij zeer liefdevolle mensen,we kregen dezelfde ochtend van verschillende mensen de foto van facebook doorgestuurd of dit de hond was en daarop is te zien dat ze lekker in een stoel ligt, we stonden dus al voor 6 uur bij hun op de stoep maar dat vonden ze absoluut niet erg en waren blij dat ze hadden kunnen helpen, we hebben ze later die dag maar snel een luxe fles wijn gebracht, we lopen vaak te schelden op de Hongaarse mentaliteit hoe er hier met dieren wordt omgegaan maar het kan ook anders dat blijkt. Eenmaal thuis kwamen er een hoop berichtjes binnen dat Jenny op facebook stond, bij deze iedereen geweldig bedankt voor het meedenken en zoeken.

Jenny is weer thuis en mag vanaf nu geen tel meer alleen in de tuin, eigenlijk voelt ze zich ook nog steeds niet echt  thuis bij ons, er is zoveel met haar rond gesleept dat het nog een flinke tijd zal duren voor ze begrijpt dat ze hier thuis is en nooit meer weg hoeft, op zo n moment zou je willen dat je het zo n dier uit kon leggen maar meer als goed voor haar zorgen en vertroetelen kunnen we nu even niet.

We waren behoorlijk uitgeput na al deze stress want zoiets vreet energie dat kan ik wel vertellen, we hadden ons voorgenomen om 1 of 2 dagen zo min mogelijk te doen,maar ook dat was ons niet gegund want we hadden ons nog maar amper lekker lui met een boek en film geïnstalleerd of er stond iemand voor het hek, mensen die net aan het begin van ons dorp wonen, er liep een zielige magere hond bij hun rond, de man gaf een afmeting aan die aan een maatje olifant deed denken en de hond was zwart wit, nou is mijn Hongaars niet top maar dit begreep ik echt wel dus nog maar eens vragen, hoe groot ,en zwart wit, ik kon me echt geen ras voorstellen met zon kleur en zo enorm groot, na eerst te hebben gezegd dat we echt al te veel honden hadden droop de man af maar het liet ons toch niet met rust en nieuwsgierig waren we eigenlijk ook wel, wat voor hond moest dat toch wel wezen, de man had echt met zijn hand een eind boven zijn heup aangegeven, echt hoor zo groot, hup maar weer in de auto, hadden we de laatste dagen ook bijna niet gedaan, hond was weg natuurlijk, we hebben ze ons telefoon nummer en wat voer achtergelaten, een uurtje later belde ze al, hond was terug, tja dan blijkt toch dat veel mensen echt geen idee hebben, de hond was zielig ,ja ,de hond was mager ,ja ,maar de hond was zwart bruin en echt niet zwart wit en groot ……. Nou ja oordeel zelf maar.

Gelukkig liet ze zich na een hoop soebatten oppakken maar ze was volledig in shock, ze stond ook stijf van de vlooien en zo moest ze toch ondanks haar angst een wasbeurt ondergaan, daarna met een bak eten en drinken in de bench en ze ging helemaal uitgeput slapen, heel gelukkig hadden we pas nog mensen gesproken die ook wel honden opvangen en we hadden de hoop dat ze daar naartoe zou mogen, deze hond was zo angstig dat het maar de vraag was of ze voldoende zal opkappen om ooit naar Nederland of Duitsland te gaan om daar een nieuw leven te beginnen, voor sommige honden is het gewoon beter als ze in een rustige omgeving kunnen leven, ze zijn s avonds komen kijken en waren gelijk verliefd en zo mocht ze mee, ook weer stress voor het arme dier natuurlijk maar ze komt nu in een kleine roedel op een heel rustige plek  en zo zal ze snel herstellen, binnenkort gaan we even buurten om te zien hoe het met haar gaat.

Na dit hele gedoe hadden we het echt wel gehad en hebben we de twee volgende dagen doorgebracht met veel slapen, luieren en lekker eten en nu kunnen we er weer tegen.

 

Jenny op haar bedje voor de bank en kennismaken met Archie

 

Archie is verliefd op Jenny

De vondeling, ze is nog jong, het enige wit dat we kunnen vinden zit in de bloemetjes.

 

Lekker in het sop, toch nog een beetje wit, maar dat ze nou tot of boven mijn heupen uitkomt.

Om dit stress verhaal met iets moois af te sluiten, er vliegen op dit moment bijeneters bij ons rond en daar heb ik een foto serie van gemaakt, ze zien er gewoon tropisch uit, de rest van de foto's zal ik morgen op de website zetten.

 


Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.