Hier dan eindelijk het vervolg verhaal Jenny, na haar hele wegloop avontuur hebben we haar geen minuut meer alleen buiten gelaten, inmiddels gaat dat nu gelukkig wel goed alhoewel ze niet graag zonder een van ons buiten is maar we kunnen haar nu wel af en toe even in de tuin laten als we de huiskamer willen stofzuigen of dweilen want dat was ook geen doen om over eten koken maar helemaal niet na te denken want ze was zo onzeker dat ze aan onze benen kleefde, we hebben al geen grote keuken maar dan ook nog een herder die vlak achter je ligt......... uiteindelijk nam dit gedrag van haar zulke idiote vormen aan dat we toch vermoeden dat er meer aan de hand was, ze liep maar te hijgen en gestrest te wezen, ze had ogen op steeltjes en ze zag er eigenlijk uit of ze een constante paniek aanval had, dus maar weer een tripje dierenarts en na ons verhaal had die direct het antwoord klaar, heel duidelijk epilepsie, waarop ik reageerde met te vertellen dat ze geen toevallen had dus dat dat het niet kon wezen, we hebben wel eerder honden met epilepsie gehad dus ik wist wel waarover ik het had, nou niet dus,een mens is gewoon nooit te oud om te leren dat blijkt maar weer er blijken verschillende vormen van epilepsie te zijn en bij Jenny is het zo dat ze in het voorstadium blijft hangen en zodoende geen toevallen krijgt maar wel het paniek gevoel van een naderende aanval en het schijnt ook zo te zijn dat ze extreem gevoelig is voor weersveranderingen en die hebben we hier de laatste tijd nogal veel, inmiddels heeft ze medicijnen en dat had een paar weken nodig voor ze er goed op ingesteld was maar nu een maandje verder gaat het redelijk, ze is veel kalmer en ondanks dat ze af en toe nog behoorlijke stress pieken heeft is het nu te doen, wel heeft ze nog de nodige bijwerkingen van deze medicijnen en wil ik gaan proberen om haar op een minimale dosis te gaan zetten met als ondersteuning Chinese kruiden pillen , dank zij een flinke donatie heb ik ze gelijk kunnen bestellen en hoop dat ze snel aankomen zodat we daarmee kunnen starten, ook die pillen hebben ongeveer een maand nodig voor duidelijk wordt of het helpt, dus duimen maar, Bea en Ulrike hartstikke bedankt .
Dit is dus een herder in de kast.
In al haar paniek gedoe wist ze ook vaak niet waar ze het zoeken moest en uiteindelijk ging ze maar in de kast liggen waar ze eigenlijk helemaal niet in past, ik heb er maar een kussen ingelegd zodat het nog een beetje te doen is voor haar, gelukkig is ze inmiddels zover dat ze alle andere slaapplekken uitprobeert en een mand of de bank ook lekker vind slapen en alleen als ze zich niet prettig voelt verdwijnt ze nog in de kast en dat laten we dan maar, stukje bij beetje gaat het beter met haar en zoekt ze meer contact met ons en komt ze beslist binnenkort uit de kast.
Lekker mee wandelen en ook dat gaat steeds beter, in het begin wist ze niet hoe snel ze naar binnen moest rennen maar nu geniet ze er duidelijk van.
Lekker rollen in het gras.
en braaf achter de rest aan weer naar binnen.
Reactie plaatsen
Reacties